Z jednej strony konsekwentnie awangardowy.
Z drugiej - podobne rzeczy już w kinie były, że wspomnę o "Człowieku, który śpi" czy "Ja, ty, on, ona".
Ale właśnie - czy to że coś już było, ma od razu przekreślać film, który wykorzystuje stworzony przez kogoś język kina? Przecież awangarda ma poszerzać zasób środków wyrazu sztuki, a nie być jednorazowym wystrzałem.
Tak więc powiedzmy, że wykorzystanie czyjegoś pomysłu w sposób twórczy można policzyć na plus.

Powstaje więc wątpliwość, na ile twórczy jest "Kontener".
To co na ekranie widzimy, to szereg dziwacznych i bezsensownych nieraz zachowań.
Ale znowu - czy wszystko ma być sensowne? Czy trzeba oglądać po 1000 filmów, w których bohaterowie zachowują się tak samo, czy na tym tle jeden, gdzie bohater okleja twarz taśmą klejącą albo kładzie na sobie sofę nie jest czasem oryginalnym pomysłem?
Tyle że powstaje pytanie - co z tego wynika.
Jako opowieść dla opowieści - może być.
Jako projekcja strumienia świadomości homoseksualisty już niekoniecznie.
Za mało wiarygodności psychologicznej i konkretnych problemów. Zamiast tego wydumane, choć lekko opowiedziane, banialuki.

Dlatego daję 5. Awangarda dla samej awangardy to nie jest. Awangarda mówiąca o czymś konkretnym też nie. Raczej to hybryda nie wiedząca, w którą stronę ma zmierzać.